کیومرث صابری فومنی معروف به گل آقای دوست داشتنی ایران اسلامی که نمی‌دانم چرا برای نکوداشتش کوتاهی می‌کنیم این ایام تنها در برنامه تلویزیونی طنز ˈقندپهلوˈ کاریکاتوری از تصویرش با لبخندی ملیح دیده می‌شود.
مدتی که به یازدهم اردیبشهت نزدیک می‌شویم با خودم زمزمه می‌کنم که ˈدو کلمه حرف حسابˈ مان برای فراموشی مشاهیر بزرگ که به آنها در سخنرانی هایمان می‌نازیم، چیست؟!
گل آقا، بی‌تردید از برجسته ترین طنزپردازان تاریخ طنز ایران است که در هوشمندی، ذکاوت، دین داری و وطن پرستی در زمره بزرگان این مرز و بوم بود و اکنون 10 سال است که میان ما، گل آقای این سرزمین نیست.
با توجه به ابعاد شخصیتی، آثار ارزنده و فعالیت‌های جاودان ˈکیومرث صابری فومنیˈ، جا دارد اندیشه‌های وی در جامعه امروز گسترش یابد.
غروب زندگی گل آقا با دو کلمه حرف حساب که با آن طلوع کرد، تمام نشد و شاید اگر حالا بود حرف های حساب زیادتری را به زبان می آورد. باور داریم به اینکه خورشید به امید طلوع دل انگیز تر غروب می کند و تو با اطمینان در پیشگاه خداوند که حواسش به همه چیز است، جواب سوالات معبودت را خیلی با آرامش و حساب شده که از خود حضرت حق فرا گرفته‌ای، خواهی داد.
تو که بی پرده می گفتی و می سرودی، پس چرا شعرهایت در مجله توفیق با امضای گردن شکسته فومنی چاپ می شد؛ شاید در روزنامه اطلاعات دو کلمه حرف حساب گردن شکسته فومنی را به میان آوردی تا جبران کرده باشی.
به گزارش خبرنگار ایرنا، کیومرث صابری فومنی بدون هیچ گونه وابستگی به جناح های سیاسی همان طور که خود می نوشت گل آقای ایران زمین بود، او که همیشه در روی جلد مجله اش این شعر آمده بود که: ˈیک زبان دارم دو تا دندان لق/ می‌زنم تا می‌توانم حرف حقˈ.
وفاداری به انقلاب، منحرف نشدن از اصول و چارچوب ارزش های اسلامی، داشتن دانش متناسب با تخصص و گسترش این دانش در عرصه فرهنگ و قلم از شاخصه های مختص این شخصیت ارزنده ایرانی است.
نجابت یک ایرانی مسلمان پیروی اهل بیت(ع) در سلوک و رفتار او موج می زد. متانت و ادب او در طنزپردازی مثال زدنی بود.
همگان اذعان دارند که پرداختن به اندیشه ها و آثار مفاخری هم چون گل آقا در تضمین آینده جوانان کشور موثر است و موجب پویایی و شادابی جامعه اسلامی می شود.
گل آقا واقعیت های جامعه را در قالب هنر مطرح می کرد و قلم خود را فدای چیزهای روزمره نکرد و این امر مهم، برای اقشار جامعه الگویی آموزنده است.
کیومرث صابری فومنی هفتم شهریورماه سال 1320 در یکی از روستاهای صومعه سرا در غرب مرکز استان گیلان که آن زمان در محدوده شهرستان فومن بود، در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود. پدرش کارمند اداره دارایی و مادرش از سادات و معدود زنان باسواد روستا بود که بعد از فوت پدر به مکتبداری پرداخت.
کیومرث صابری در کنار شاگردی دکان خیاطی، تحصیل را ادامه داد و در 18 سالگی در روستای کسماء صومعه سرا معلم شد. وی در سال 1340 در کنکور رشته سیاسی دانشکده حقوق تهران قبول شد و در سال 1345 شعرهایش در مجله توفیق با امضای گردن شکسته فومنی چاپ می شد.
البته اولین نوشته هایش در سال 1336 تا 1339 در مجله امید ایران به چاپ رسیده بود. گشایش ستون دوکلمه حرف حساب در روزنامه اطلاعات و طنز جسورانه او نام گل آقا را بر سر زبان ها انداخت که در نهایت در 23 دی ماه 63 عنوان دوکلمه حرف حساب و نام مستعار گل آقا را برای خود برگزید و طنزهایش را در روزنامه اطلاعات به چاپ رساند.
طنز سیاسی که تقریباً از سال 59 به این سو تعطیل شده بود، با شکل گیری این ستون طنز دوباره احیا شد. صابری فومنی در سال 58 به اولین مسوولیت دولتی خود یعنی مدیرکل دفتر آموزش بازرگانی و حرفه ای وزارت آموزش و پرورش رسید اما هنگامی که دوست صمیمی او شهید رجایی به نخست وزیری و ریاست جمهوری رسید، صابری به مشاورت فرهنگی نخست وزیر و رییس جمهوری منصوب شد ولی شوق نوشتن و قلم بر قدرت سیاسی پیروز شد و در سال 62 از مشاغل سیاسی کنار رفت.
او می گفت: سعی می کنم با مردم و انقلاب به صداقت رفتار کنم؛ اینها و بسیاری از مسائل دیگر منجر به این می شود تا با همان لحن محکم انتقاد کنم ... با این همه من هم از تیر اتهام جان سالم به در نبرده ام بارها به مقابله با من برخاسته اند اما من کار خودم را کرده ام.
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، گل آقا را فردی می دانستند که هرگز قلم و قریحه خود را جز در راه ایمان و باورش به کار نگرفت و این نشان از طبع بالای صابر فومنی است.
موسسه فرهنگی گل آقا علاوه بر انتشار هفته نامه گل آقا، نشریات بچه ها گل آقا و ماهنامه گل آقا را نیز منتشر می کرد که صابری فومنی شعرهای طنز و کاریکاتورهای مجموعه های منتشر شده را به صورت کتاب هایی منتشر کرده بود.
وی همچنین چهار جلد از دو کلمه حرف حساب را به صورت کتابی درآورد. اولین شماره هفته نامه گل آقا در 23 دی 69 منتشر و آخرین شماره آن در سیزدهمین سال انتشار در سال 81 و پس از آن دیگر منتشر نشد. او قول داده بود عاقبت روزی دلیل تعطیل کردن هفته نامه را به شرطی که عمری باقی بماند، بگوید که اجل به او مهلت این کار را نداد و در یازدهم اردیبهشت ماه سال 83 به علت بیماری در بیمارستان مهر تهران دارفانی را وداع گفت و پیکرش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
در یک کلام؛ تو ای گل آقای ایران اسلامی، همیشه باقی خواهی ماند و اندیشه‌هایت را هم اکنون هزاران ایرانی با افتخار در خود می‌پرورانند حتی اگر جایی چاپ نشود و کسی آنها را نخواند.
امید داریم که مسوولان با افتخار، برای راه اندازی دبیرخانه ای منسجم در راستای معرفی و شناساندن عقاید و آثار گل آقا برای افراد جامعه و زنده نگهداشتن افکار ناب مرحوم صابری فومنی، در شهر زادگاهش فومن اقدام کنند.
شعرهای طنز گل آقا برای بچه‌ها که با شعرهای او بزرگ شدند و بزرگسالان که با اشعارش زیستند، همیشه باقی بوده و خواهد ماند.
